در دل یزد، شهر دارالعباده، جایی که خشت‌های قدیمی قصه‌های هزاران ساله را زمزمه می‌کنند، خانه‌ای تاریخی جان گرفته است. خانه‌ای با حیاطی دلباز، هفت اتاق و تالاری که روزگاری شاهد سکوت بود، حالا به پناهگاهی امن برای شاعران و ادیبان جوان تبدیل شده‌است.
به گزارش پایگاه خبری یزدباما به نقل از خبرگزاری ایسنا – یزد ؛ اینجا، در خانه شعر و ادب، یا همان فرهنگسرای ریاضی یزدی، دیگر خبری از خاک و خستگی نیست. به‌جای آن، شور و شوق شعر، جوانه می‌زند. شاعران جوان، با نفس‌های تازه و اندیشه‌های ناب، دور هم جمع شده‌اند تا کلمات را به رقص درآورند و داستان‌های خود را روایت کنند.
عالیه مهرابی، شاعر آئینی بلندآوازه استان، سکان هدایت این کشتی را به‌دست گرفته است. او با دلی پر از امید و عشقی بی‌پایان به شعر، تلاش می‌کند تا این خانه را به بستری برای رشد و بالندگی استعدادهای جوان تبدیل کند.
در این خانه، کلاس‌های آموزشی شعر، کارگاه‌های تخصصی نقد و بررسی و محافل ادبی، به‌صورت مداوم برگزار می‌شود. شاعران جوان، در کنار اساتید مجرب، فنون شاعری را می‌آموزند، اشعار خود را به‌نقد می‌کشند و از تجربیات یکدیگر بهره می‌برند.
اما این تنها بخشی از داستان است. خانه شعر و ادب یزد، فراتر از یک مرکز آموزشی، به یک کانون فرهنگی پویا تبدیل شده‌است. اینجا، شاعران با دانشگاه‌ها، نهادهای فرهنگی و سازمان‌های مختلف همکاری می‌کنند تا صدای شعر و ادب را به گوش همه برسانند.
آنها شب‌های شعر برگزار می‌کنند، کارگاه‌های تخصصی دایر می‌کنند، کتاب‌های شعر چاپ می‌کنند و تلاش می‌کنند تا فرهنگ مطالعه و ادبیات را در جامعه ترویج دهند. خانه شعر و ادب یزد، نه‌تنها یک مکان، بلکه نمادی از امید، پویایی و خلاقیت است.
اینجا، شاعران جوان یزدی، با قلم‌های توانمند خود، برای فردایی روشن و پر از شعر و ادب تلاش می‌کنند. و چه کسی می‌داند، شاید روزی همین جوانان، نام یزد را به‌عنوان پایتخت شعر ایران، در تاریخ ماندگار کنند.
در میان هیاهوی شهر، خانه شعر و ادب یزد، همچون فانوسی دریایی، راه را به‌سوی دریای شعر و ادب نشان‌می‌دهد. اینجا، نه‌تنها کلمات جان می‌گیرند، بلکه ایده‌ها پرواز می‌کنند. با هدایت عالیه مهرابی، این خانه، به یک کارگاه خلاقیت بی‌پایان تبدیل شده‌است.
شاعران جوان در کارگاه‌های تخصصی شعر نیمایی، با حضور استاد علی داوودی، به فراز و نشیب‌های این سبک از شعر فارسی آشنا می‌شوند. در کارگاه شعر مجازی، شعرهای خود را به اشتراک گذاشته و در جلسات نقد و بررسی هفتگی، اشعار خود را به محک می‌گذارند و از نظرات همدیگر بهره می‌برند.
اما این خانه، تنها به شعر معاصر بسنده نمی‌کند. اینجا، در محفل‌های گرم و صمیمی، ادبیات کلاسیک نیز زنده می‌شود. جلسات مولانا خوانی، مثنوی خوانی و حافظ‌خوانی، همچون پلی بین گذشته و حال، شاعران جوان را با ریشه‌های عمیق شعر فارسی پیوند می‌دهد. بیش از پانزده بار، در مناسبت‌های مختلف، این محافل برگزار شده و جان تازه‌ای به کالبد ادبیات کهن دمیده‌اند.
مهرابی، با اشتیاق، از همکاری‌های خانه شعر و ادب با نهادها و سازمان‌های مختلف سخن می‌گوید. این همکاری‌ها، همچون رگ‌های خونی، خون تازه به رگ‌های فرهنگ شهر تزریق می‌کنند. از دانشگاه فرهنگیان گرفته تا دانشگاه علوم‌پزشکی، دارالقرآن مرکزی و فرهنگسرای مهدویت، هر کدام به‌نحوی در این فعالیت‌ها سهیم هستند.
خانه شعر و ادب یزد، با دانشگاه آزاد اسلامی، در جشنواره بین‌المللی حضرت علی‌اکبر همکاری می‌کند. با دانشگاه علم و هنر، جلسات نقد شعر برگزار می‌کند و با آموزش و پرورش، کارگاه‌های نقد و بررسی شعر ویژه دانش‌آموزان را به ثمر می‌رساند.
مشارکت با جامعه نابینایان در شب شعر بزرگداشت رودکی، همکاری با اداره تبلیغات اسلامی در برگزاری کارگاه‌های شعر آئینی، شب‌های شعر با بسیج هنرمندان، همکاری با اداره کتابخانه‌ها و اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، همگی نشان از عزم راسخ خانه شعر و ادب در گسترش فعالیت‌های ادبی و فرهنگی دارد.
این خانه، نه‌تنها محلی برای شعر گفتن، بلکه فضایی برای تبادل‌نظر، هم‌افزایی و رشد است. خانه شعر و ادب یزد، با پشتوانه تاریخ و میراث غنی خود، با تکیه‌بر استعداد جوانان و با حمایت نهادهای فرهنگی، همچنان به پیش می‌رود تا چراغ شعر و ادب را در این شهر روشن نگاه دارد. و این، داستانی است که همچنان ادامه دارد…