پایگاه خبری یزد باما ؛ محمد رضا امیر خانی، بازیگر و نمایشنامه نویس تئاتر، سینما ،رادیو و تلویزیون : آنروزها که ما نوجوان بودیم اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه هنوز ماشین کم بود.سپیده که می زد تک و توک صدایی از زنگ دوچرخه سوارهایی می شنیدیم که می خواستند سر کار بروند. اما از همسایه هامون دو سه نفری هم راهی زورخانه می شدند که بهشون لقب پهلوون می دادند. هر کس زورخونه می رفت دیگه این عنوان و از مردم کوچه بازار می گرفت. مدرسه که می اومدیم معلم ورزش تازه از دانشگاه اومده بود و می رفت کناری می ایستاد و توپ و می داد بچه ها و می گفت سر و صدا نکنید. فقط موقع امتحان ورزش سخت می گرفت. و به هر حال نمره هم که می داد همه نه و ده هم بودند. از همون موقع یه کم گیج می زدیم ارتباط پهلوون محله و این ورزش با توپ و معلم ورزش دانشگاه رفته ای که اون کنار می ایستاد و هیچ انگیزه ای نداشت و فقط ماها رو نگاه می کرد. راستی کدوم ورزشه؟ کدوم درسته؟ گذشت و گذشت تعداد زورخونه ها کم و کمتر شد دیگه پهلوون های کوچه اضافه نشد. بجاش تا دلت بخواد تو حسینیه محل که سالی یکبار روضه می خوندند و بقیه سال فقط شده بود محل بازی بچه ها که ببشتر فوتبال و هر از گاهی هم تور والیبال می اوردن و بزرگترها والیبال بازی میکردند. از همون زمان شعار ورزش برای سلامتی مفیده رو می شنیدیم ولی بازم گیج می زذم بزرگترها که والیبال بازی می کردن بعد از بازی سیگارم می کشیدن و یه جوری به هم تعارف می کردن که انگار بعد از بازی بدن به این نیکوتین سیگار نیاز داره. این کمترین نه پهلوون شدیم و نه شهره در ورزش های جدید از فرنگ اومده که وارد هنر شدیم اینجا هم گفتند بدن باید ورزیده باشه اساس کار فردی بازیگر بدن و بیانشه که این بدن باید با ورزش و نرمش مداوم همیشه اماده ایفای نقش باشه. این که بازیگرهای ما چقدر ورزش و نرمش می کنند خودش می تونه سوژه فیلم سه دقیقه با ورزش باشه. خوشبختانه یه رویکرد خوبی سال های اخیر به ورزش های زورخانه ای شده است که جای خوشحالیست. استقبال از ورزش های همگانی مثل پیاد ه روی و ورزش های صبحگاهی داخل پارک هاخیلی عالیه. الان دنیا مدرن شده است. دیگه از ماشینیزم هم گذشته است. تو این شهر کویری هنوز میشه به سلامتی جمعی افراد با ورزش فکر کرد. شاید یک جامعه اماری به ما بگه یزد ۱۳۵۰ با یزد ۱۳۹۴ از لحاظ تعداد بیمارستان ها به نسبت ورزشگاه هاش رشد بیشتری داشته است. این نگران کننده است.
جامعه ما جوان هست باید پویا هم باشه و این پویایی میسر نبست مگر با طراوت و نشاط جامعه که ورزش خیلی مفیده. کاش این ورزش همگانی که تقویت شده بیشتر و بیشتر تقویت بشه. جشنواره سه دقیقه با ورزش می تواند موثر باشه به شرط ان که اصلا رقابتی نباشه. از همه تقدیر بشه هر کس که برای ورزش فدم بر میداره و در این وادی فیلم میسازه کارش ارزشمنده و باید حمایت بشه.
ما فقط شعارش و می دیم پیشگیری بهتر از درمانه که درسته. برنامه ریزهای ما تعداد ورزشگاه ها و مراکز ورزشی رو زیاد کنند . باید در صورت کسر قرار بگیره و تعداد مراکز درمانی و بیمارستان ها و مراکز ترک اعتیاد و مراکز بازپروری و زندان و … اینها مخرج کسر باید باشند. هر چه عدد صورت بیشتر باشه و مخرج ما کمتر. عدد حاصل که نشاط اجتماعی هست افزایش پیدا میکنه.بذارید یه فرمول طراحی کنیم تعداد مراکز ورزشی در صورت تقسیم برمخرج کسر که تعداد بیمارستان ها و مراکز درمان و بازپروری باشد نتیجه اش طراوت و نشاط و سلامتی اجتماع است. سه دقیقه با ورزش باید به این مسائل بپردازد.
همین دیوز بود که پهلوون صمد همسایه رو دیدم پهلوونی که الان حدود ۸۰ سالشه دوچرخه سوار میشه و هنوز سرحاله یک چاق سلامتی با ما کرد و بازم پند و اندرزش ورزش کن ورزش. یه دست مردونه داد و گفت دفترچه بیمه از وقتی گرفتم دست نخورده است. ما با دکترها حسابی نداریم. فقط سلام علیک می کنیم چاکرشونم هستیم اونا کاری داشته باشند ما در خدمتیم. میگفت ورزش ورزش یادت نزه و سوار دوچرخه اش شد و رفت. پیش خودم گفتم چرا پهلوون صمد ها کم هستند چرا تابلوهای دکتر ترک اعتیاد مرکز بازپروری. روزبه روز داره پر رنگ تر میشه. با یک همت عالی و تقویت بنیه و ساختار ورزش اونم نه قهرمانی و نه فرنگیش. و از غرب عاریه گرفته اش می توان. به نشاط رسید.